فرهنگ استغفار!
ماه رجب نامهاى مختلفى دارد:
)رجب) نامى پر احترام و نهريست در بهشت، سفيد تر از شير وشيرين تر از عسل.
)أصم) عظمتى فرا تر از همه ماهها نزد خداوند دارد.
)أصب) كه رحمت فراوان خداوند يكجا، همچو باران سيل آسا بر مؤمنين سرازير مى شود
از أثر وضعى وروانى نامها كه بگذريم، فرهنگ سازى مهمترين عمل اين ماه است، كه در استغفار وشب زنده دارى خلاصه شده است.
شبهارا بيدار باشيم تا رابطه نهانى با خالق يكتا مستحكم تر كنيم ونفس أمّاره را از سركشى برهانيم، تا راههاى سعادت دنيوى واخروى براى ما گشوده شود، وآنگاه است كه توانائى بشر به حدى مى رسد كه خداوند اراده فرموده است.
اى بنده من، از من اطاعت فرما، تابتوانى از نيروى لايتناهى من بهره گيرى، وآنگاه است كه هرچه خواهى توانى …
واستغفار است كه ياد بگيريم چگونه از يكديگر پوزش بخواهيم، هر دم وساعت، با دليل وبى دليل!
پروردگارا، پوزش من را به پذير، واز كرده هاى ناپسند من در گذر (اللهم اغفر لى وتُب عليّ).
خود سازى از يك سو، آشتى با ديگران از سوى ديگر، دو روى سكه اى را نقش مى زند كه در بازار دين ودنيا خواهان فراوان دارد.
آنانكه، خويش بسازند، وباديگران از درب آشتى درآيند، فرهيختگانى هستند كه خداوند عمل آنهارا أرج مى نهد.
از جناب سلمان روايت است: هركس اندرون خود را بسازد، بدرستيكه خداوند امور ظاهرى وباطنى اورا فراهم سازد، كه (من أصلح جوّانيّه، أصلح الله برّانيَّه).
مشكلات جامعه در لج بازيهاى ناشى از جهل بشر، وسركشى نفس است كه راه را بر او بسته است، وتا پوزش خواهى فرهنگ نشود، انسانها خود را صاحب حق مى دانند، وباور ندارند كه اولا، ممكن است من اشتباه كرده باشم.
وآنگهى ممكن است حق با أو باشد!
ونيز ممكن است برخورد من با مسأله، وراهى كه انتخاب كرده ام، راه نادرستى باشد.
وأز همه مهمتر، أگر من خويشتن را از بگو ومگو دور كنم، چه اتفاقى مى افتد؟
باور كنيد، هيچ اتفاقى نمى افتد، هيچ!
پيامبر عظيم الشأن فرمودند: هركس بگو مگو را ترك كند، اگر چه حق هم باو است، من بهشت را برايش تضمين مى كنم.
اينست فرهنگ استغفار كه مى بايد در اين ماههاى عزيز تمرين كنم تا بتوانم در روز واپسين، باتمام نيروى درونى خود ساخته ام بگويم: پروردگارا، من فروتنى كردم، چون تو خواستى، تو هم لطف كن، چون تو لطف خود را فراگير نمودى، كه رحمتى وسعت كل شيء.
محمد تقى ذاكرى
٢٢فروردين ١٣٩٥
