استفاده ابزارى
جهان سرمايه دارى از همه چيز (به ويژه جنس مؤنث) براى بازار يابى وعرضه كالاهاى خود استفاده ميكند، و بدینوسيله تمام تلاش ممكن را در جهت تبليغ از كالاى خود بكار ميگيرد.
اين عمل را استفاده ابزارى از زن ميگويند.
دولتها نيز از اين روش دور نيستند، زيرا كه ايشان هم منافع مملكتى و نيازهاى حكومتى دارند كه مى بايست از ابزارهاى مختلفى بهره گيرند.
آنچه بين اين دو (سرمايه و دولت) تفاوت دارد استفاده پاك ومشروع ويا نا پاك وغير مشروع است.
به اين معنى كه سرمايه داران گاهاً با دين جنگ دارند، زيرا كه دين حلال وحرام ميگويد، و اينگونه فتواها ممكن است مانع از فروش برخي اجناس بشود، يعني سرمايه دار دين را مانع رشد سرمايه خود ميداند، ولي هرگز (على الأغلب) با آبروى افراد كارى ندارد.
ولى حكومتها با استفاده ابزارى از دين (على الأغلب) دو كار انجام ميدهند:
نخست، مردم را شستشوى مغزى نموده و استحمار ميكنند.
ودر مرحله دوم، براى مخالفين خود پرونده سازى ميكنند، و به اصطلاح اين كار را براى منافع آنى حاكميت لازم ميدانند، ولذا بسيار ديده شده كه دولت ها پرستوهائى را استخدام نموده و آبروى افراد را مورد تهاجم قرار ميدهد.
اينكه كدام يك پاك و مشروع است، بايد بيشتر دقت كرد، و در يك فضاى سياسى آزاد از مشروعيت آن سخن گفت.
پس، سرمايه داران براى مردم انگيزه (واقعى يا غير واقعى) درست ميكنند ولى (على الأغلب) استحمار نميكنند.
ليكن حكومتها كه چيزى براى فروش ندارند، بناچار سياست استحمار را دنبال نموده و با استفاده از سيستم تبليغات و سوشيال ميديا باورهاى مردم را به بازى ميگيرند.
از همه اينها كه بگذريم، پرستو سازى كار سازمانهاى اطلاعاتى و دولتها است.
يعنى خانمهائى كه به نحوى مشكل پيدا كرده بودند را با تهديد وتطميع استخدام نموده و مخالفين حكومت را به دام مى اندازند، و شخصيت ايشان را ترور مينمايند.
طبيعتاً اين كار (استحمار واستفاده ابزارى از زن و دين) ناپاك وغير مشروع است، و دولتها ناخواسته براى خود دشمن ميتراشند، و در دراز مدت از مردم فاصله ميگيرند.
زيرا كه مردم هميشه غافل نميمانند، و سوشيال ميديا فقط در اختيار اين دولت نيست، يعنى دولتهاى مخالف شما نيز از همين ابزارها استفاده كرده وبراى اين حكومت مشكل ميسازند.
