اخلاص شيوه رستگاران

بسيار ديده شده افراد دين ودنيا را باهم بخواهند، واين يك پديده خوبى مى تواند باشد، ومى تواند تصورى باشد، يعنى خيال كند هردو را خواسته ولى در واقع هدف اوليه أو، يكى بوده، در اين صورت راهى براى نفوذ أهريمن (شيطان) باز گذارده باشد.

هميشه دانستن راهكارها بهتر از ندانستن است، زيرا پس از درك وفهم، آدمى مى تواند انتخاب كند، وانتخاب پيش از درك عموما مفيد نبوده، و نتيجه بدست آمده نه دنيا دارد ونه آخرت.

حديث زيبائى ديدم كه معانى فراوانى دارد، ودريچه هاى فراوانى براى آدمى باز مى كند، كه دنيا وآخرت را باهم، وبه بهترين وجه پيوند مى زند.

حديث را علامه بزرگوار شيخ محمد باقر مجلسى كه از مفاخر علماى شيعه است در كتاب عين الحيات خود از آقا موسى بن جعفر (هفتمين پيشواى شيعيان) از جدش رسول خدا نقل فرموده كه رسول خدا(صلى الله عليه وآله ) فرموده است: در روز قيامت، پروردگار أمر مى فرمايد گروهى از مردم را به دوزخ بفرستند.

پس به مالك (مأمور دوزخ) خطاب مى شود، بگو به آتش: 

قدم هاى ايشان را نسوزاند(!) زيرا كه ايشان با پاى خود به مساجد مى رفتند.

صورت هاى ايشان را نسوزاند(!) زيرا كه ايشان وضو را به خوبى انجام مى دادند.

دستهاى ايشان را نسوزاند(!) زيرا كه اينان دستهاى خود را بالا برده ودعا مى نمودند.

زبانشان را نسوزاند (!) كه بسيار قران مى خواندند.

خازن دوزخ باتعجب به ايشان مى گويد: اى اشقيا، شما چه كرده ايد كه باوجود اين أعمال پسنديده وبا ارزش، باز هم مستوجب دوزخ شده ايد؟

ايشان درجواب گويند:

ماكار هاى خود را براى غير خدا انجام مى داديم(!)

ولذا امروز بما گفتند: مزد خود را از كسى بگيريد كه كار را براى او انجام داده ايد(!)

هريك از اين أعمال مى تواند راه بهشت را هموار سازد، روزي را در دنيا أفزون كند، در همسر وفرزندان بركت ايجاد نمايد، سبب طول عمر بشود، أما ….

لطف حق را ببين كه أثر وضعى أعمال را جدا نموده، وپاداش بى اخلاصى در عمل را به ديگرى موكول فرموده است. پس دنياى افراد را حفظ فرموده، ولى آخرت ايشان را ناديده انگاشته است.

ولى چنانچه دانسته عمل كنيم واخلاص براى خداوند را ملاك اوليه كار خود بدانيم، دنيا وآخرت را يك جا بدست خواهيم آورد. باشد كه اين چنين شود.

آمين

شيخ محمد تقى ذاكرى

١٢ شوال ١٤٣٧