قهر با خدا ؟
عزيزى مى گفت: رفتم زيارت به حرم يكى از مقامات معنوى، يكى از فراشها وخادمان آن مقام بامن سخت برخورد كرد، ودرخواست كرد آرايش نكرده ام را پاك كنم.
هرچه اصرار كردم آرايش نكرده ام ورنگ لبهاى من طبيعى است، ان خانم قبول نكرد وعاقبت من را راه نداد.
اين برخورد ناشايست سبب شد قهر كنم و ساليان متمادى به حرم مشرف نشوم.
اين يكى از صدها برخورد است كه ما در عتبات عاليات ايران و عراق ممكن است با آن با آن رو در رو باشيم.
اينكه آن خادم چه تشخيص داده است، ويا اينكه چه فرمانى به او داده شده خود بحث مفصل ميخواهد.
ولى قهر كردن بامقامات كه راه رسيدن به خداوند هستند خطاى بزرگتر است.
ما بايد فكر كنيم: مگر خود صاحب آن مقام افراد را جهت خدمت انتخاب كرده است؟
يا كه قانون را صاحب آن بارگاه گذارده است؟
به ٥٠ سال قبل باز گرديم
آن زمان خانمها واقايان در فضاى واحد زيارت ميكردند، مشكلاتى هم (بسيار نادر) وجود داشت.
آن زمان واين زمان، كدام يك بهتر بود، جدا نمودن خانمها از آقايان، ويا اينكه زيارت در يك فضا ومحوطه واحد؟
درهر صورت قهر با واسطه هاى حقيقى خداوند غلط ديگرى است كه شيطان در ذهن افراد جاى ميدهد.
بى شك وجود اين مقامات عاليه وسيله خوب ومهم است جهت ارتباط بيشتر با خالق يكتا.
نه اينكه خداوند واسطه بخواهد، ليكن طبيعت بشرى چشم واحساس است، هنگاميكه خدا را نمى تواند ببيند بايد جائى باشد تا فضا وجَو معنوى در قلب به وجود آيد، تا بشود چشم بصيرت باز كرد وخداوند را با آن مشاهده كرد.
اينگونه موارد عمل شيطان و وسوسه ناپاك است كه اذهان را مشوش ميكند.
حج نرويم چون آل سعود هست!
چرا پول ما را آنها بخورند؟
زيارت نرويم چون اينگونه برخورد ها هست!
ودهها بهانه ديگر.
بايد با توطئه هاى شيطانى وجهل برخوردهاى متفاوت داشته باشيم، ويا اينكه صبر پيشه سازيم وازخداوند بخواهيم صاحب اصلى را برساند وما وشما را از نابسامانيها نجات دهد.
قهر با اين مقامات عاليات در حقيقت مانع ايجاد كردن براى تقرب به درگاه خالق يكتا وقهر با خدا است.
