تامردم درستكار شوند
مدتى است چالش زيبائى در بدنه فكرى ايران برپا شده است، در اين چالش كه قسمتى از آن را خبرگزارى شبه دولتى شفقنا اداره مى كند، از گذشته وآينده سخنها گفته مى شود، موافق و شبه مخالف هم نظرهائى بيان مى كنند كه همه آنها قابل تحسين وتقدير است.
آنچه دربين اين ديدگاهها بيان مى شود (على الأغلب) سر كچل ونتراشيده حوزه هاى علميه ودانشگاهها است، كه بطور مداوم سايه تيغ بر سر ايشان رفت وشد دارد.
همه اجماع دارند كه روحانيت عملكرد خوبى در دوران حكومتى خود نداشته وندارد، و اعتبار ايشان در ميان مردم از بين رفته ويا كمرنگ شده است.
عبارتهائى از قبيل: متأسفانه كار نشده است. مراجع فرصت نكردند. تلاش لازم انجام نشد. و… ديده مى شود كه خواننده متبحر را بين دو راه مهم قرار مى دهد.
١- جدائى روحانيت ودين از بدنه دولت.
٢- قبول موجود باهمه اشكالاتش، وتبرئه بدنه حاكم ونظام.
لذا هر روز صفحات اين خبرگزارى شبه دولتى مورد مشاهده دلسوزان ومتعهدان قرار مى گيرد.
آنانكه درد را مى دانند ونمى توانند دم بزنند، آهى از دل كشيده وبه معمار ومهندس اين خبر گزارى آفرين مى گويند.
وآنانكه به درون بدنه حوزه سطحى مى نگرند نيز بيننده اين صفحات متنوع وپر محتوى هستند، با اين فرق كه ايشان فكر مى كنند اين خبر گزارى مسيرش در جهت جدائى دين (يا روحانيت) از بدنه حكومت است، نه براى ايران فقط، بلكه براى اينده دنياى تشيع(!).
تقصير را گردن روحانيت ومرجعيت گذاردن كار آسانى نيست، أما اين خبر گزارى كه بودجه اش را (جناب اقا سید …) مى دهد واز بيت المال قطعاً، وخط فكرى آن را (خواسته يا ناخواسته) دولت تعيين مى كند، اين مسؤوليت را بعهده گرفته وآهسته آهسته سناريوى از پيش تعيين شده را باعسل احيانا وكافور گاهى وصبر زرد جسته وگريخته، به خورد علماء وانديشمندان حوزه هاى علميه ميدهد، وخلاصه اش اينست كه:
١- حوزه نتوانسته است مسؤوليت پذير باشد، وامروز حتى براى برپائى مجالس فاطميه نيز بايد به التماس افتد وگوش شنوى هم نداشته باشد.
٢- دولت هم بيش از اين نمى تواند آب درچاه بريزد وسپس همين آب را از چاه در آورد. و همين است كه هست، و (خداى ناكرده) اگر اين نظام از بين برود نه از روحانيت ونه از اسلام خبرى ميماند. پس قُر نزنيد، بخوريد وبياشاميد ولى اسراف نكنيد.
٣- نظام حاكم به شما پول داد، پس حمايتش كنيد، وقوانين آن را مطابق باشرع مقدس جلوه دهيد، بيمه داد، پس گرامى بداريدش، واگر اين سيستم حاكم نباشد، شما نه مردم داريد، ونه أمنيت ونه پول وديگر مكملات زندگى(!).
٤- اقايان مراجع، شماهم به تجربه ثابت شد، با وضع پيش آمده، يك سرباز درب منازلتان بگذارند، جرأت سخن گفتن هم نداريد. ( پيام مرحوم هاشمى رفسنجاني به شخص مرجع فقيد حضرت ايت الله العظمى گلپايگانى، هنگاميكه ضد ولايت فقيه در منزلش در قم وهنگام درس مطالبی بيان فرمود(!).
٥- اسلام تكيه گاهش مردم است، مردم هم قابليت (!!) ندارند، دولت قرن ٢١ را هم بدست انسانهاى بى كفايت نميشود داد، اينهائى كه ضرف ٤٠ سال عهده دار اداره امور بودند، خوبها بودند، اگر دزديدند، خيانت كردند، و… اينها تنها نبودند، زمان حضرت امير عليه السلام هم اينگونه استاندارانى بودند، چه ميشود كرد؟ لطف كرده بد را از بد تر پذيرا باشيد(!).
پس، از مجموع ناخوانده هاى موجود در بيانات عزيزان (مصاحبه هاى شفقنا) معلوم ميشود اسلام قدرت عملى براى اداره امور كشور و مردم ندارد، وهر آنچه در كتابها وتاريخ هست تؤرى است.
درحاليكه اگر به يك آيه از قران كريم نگاه كنيم خواهيم فهميد مشكل كجاست، درد و درمان كدام هستند؟
ايه شريفه ٢٥ از سوره حديد:(لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ ۖ وَأَنزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَيْبِ ۚ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ ).
شرائط موفقيت واجراى احكام را انبياء، فرهيختگان، صلحاءو… به وجود مى آورند و خلق مى كنند، نه مردم، مردم خود اداره امور كشور را برعهده مى گيرند، دولت ناظر است كه ظلمى در حق كسى روا نشود، نه اينكه دولت همه كاره شود، علما وابسته شوند، آزاد انديشان (أعم از مراجع تقليد واساتيد دانشگاه ها) خانه نشين، سرمايه داران و انديشمندان فرارى و… باشند.
مراسم عزادارى امام حسين عليه السلام، و برنامه هاى باشكوه اربعين را بادقت بنگريد تا معلوم قدرت مردم وقدرت دولت.
تلاشهاى دولتها در كارشكنى سازماندهى و احياناً منع مردم، مداحان، خطباء و… وعاقبت كار، مردم همه ساله مجالس را پر رونق وبا موفقيت بانجام مى رسانند.
والعاقل تكفيه الاشاره.
