شبهاى قدر، پيمانى مجدد

ماه مبارك رمضان به مهمترين نقطه عطف رسيده، به شبهائى كه نامش (قدر) است رسيده ايم، پلك چشم بهم زنيم، اين ماه پر فضيلت سپرى شده است، وما هنوز اندر خم يك كوچه ايم.
بياييد پيمانى مجدد ببنديم با پروردگار عالميان، در يك برنامه واقعى، راستى آزمائى شويم، حرفهاى دل را از دعاهاى بسيار زيباى امام حسين عليه السلام در صحراى لم يزرع عرفه، بهمراه دعاى فرزند برومندش امام سجاد عليه السلام بياميزيم واز آن كلمان درر بار بهره گيريم.
دعاهاى عرفه و ابو حمزه چه زيبا مشكلات را بين ما وخالق يكتا حل نموده ويك قرارداد جديد به وجود آورده اند كه مى تواند به بهترين وجه بعنوان يك پيمان جديد به حساب آيد، وآينده خود وفرزندانمان را با آن بسازد.
سر آغاز، عظمت نعمتهاى او را مى ستاييم، كلماتى از سخان امام حسين عليه السلام در عرفه را به زبان جارى مى سازيم: ( بار الها تويى كه عطا كردى، تويى كه نعمت دادى، تويى كه نيكى كردى، تويى كه زيبا نمودى، تويى كه افزون نمودى، تويى كه كامل كردى، تويى كه روزى دادى، تويى كه موّفق نمودى، تويى كه عطا فرمودى، تويى كه بینياز نمودى، تويى كه ثروت بخشيدى، تويى كه پناه دادى، تويى كه كفايت نمودى، تويى كه راهنمايى فرمودى، تويى كه حفظ كردى، تويى كه پرده پوشى نمودى، تويى كه آمرزيدی تويى كه ناديده گرفتى، تويى كه قدرت دادى، تويى كه عزّت بخشيدى، تويى كه كمك كردى، تويى كه مساعدت فرمودى، تويى كه تأييد نمودى، تويى كه نصرت دادى، تويى كه شفا بخشيدى، تويى كه سلامت كامل دادى، تويى كه گرامى داشتى،
سپس با اقرار به گناههاى كوچك وبزرگ عرضه ميداريم: (پروردگارامنم كه بد كردم، منم كه خطا كردم، منم كه قصد گناه كردم، منم كه نادانى نمودم، منم كه غفلت ورزيدم، منم كه اشتباه كردم، منم كه به غير تو اعتماد كردم، منم كه در گناه تعمّد داشتم، منم كه وعده كردم، منم كه وعده شكستم، منم كه پيمان شكنى نمودم، منم كه اقرار كردم، منم كه به نعمتت بر خود و پيش خود اعتراف كردم، و به گناهانم اقرار میكنم، پس مرا بيامر، اى آن كه گناهان بندگانش به او زيانى نرساند، و او بینياز از طاعت آنان است، و توفيق دهنده كسی كه از آنان به كمك و رحمتش عمل شايسته بجا آورد، تو را سپاس اى معبود من و آقاى من، و خداى من، فرمان دادى فرمانت نخواندم، نهيم نمودى، مرتكب نهيت شدم).

واز دعاى ابو حمزه بازهم ادامه مى دهيم: (من پروردگارا، كسی هستم كه در خلوت از تو حيا نكردم، و در آشكار از تو ملاحظ ننمودم، منم صاحب مصيبت هاى بزرگ، منم آن كه بر آقايش گستاخى كرد، منم آن كه جبّار آسمان را نافرمانى كرد، منم آن كه بر معاصى بزرگ رشوه دادم، منم آن كه هرگاه به گناهى مژده داده میشدم شتابان به سويش می رفتم، منم آن كه مهلتم دادى باز نايستادم، و بر من پرده پوشاندى حيا نكردم، و مرتكب گناهان شدم و از اندازه گذراندم).

حال به التماس افتاده كلام امام سجاد عليه السلام را زمزمه مى كنيم: (سرور من شايد مرا از درگاهت رانده اى، و از خدمتت عز نموده اى، يا مرا ديده اى كه حقّت را سبك مى شمارم پس از پيشگاهت دورم ساختى، يا شايد مرا روی گردان از خود مشاهده كردى، پس مرا مورد خشم قرار دادى يا شايد مرا در جايگاه دروغگويان يافتى، پس به دورم انداختى، يا شايد مرا نسبت به نعمت هايت ناسپاس ديدى، پس محرومم نمودى، يا شايد مرا از همنشينى دانشمندان غايب يافتى، پس خوارم نمودى، يا شايد مرا در گروه غافلان ديدى، پس از رحمتت نااميدم كردى، يا شايد مرا انس يافته با مجالس بيكاره ها ديدى.
پس مرا به آنان واگذاشتى، يا شدى دوست نداشتى دعايم را بشنوى پس دورم نمودى، يا شايد به خاطر جرم و جنايتم كيفرم نمودى).

آنگاه پيشنهادهائى به درگاهش مى دهيم: (خدايا چنانم كن كه از تو بترسم گويا كه تو را میبينم، و با پرهيزگارى مرا خوشبخت گردان، و به نافرمانى ات بدبختم مكن، و خير در قضايت را برايم اختيار كن، و به من در تقديرت بركت ده، تا تعجيل آنچه را تو به تأخير انداختى نخواهم، و تأخير آنچه را تو پيش انداختى ميل نكنم.
خدايا قرار ده، بى نيازى را در ذاتم، و يقين را در دلم، و اخلاص را در عملم، و نور را در ديده ام، و بصيرت را در دينم و مرا به اعضايم بهره مند كن، و گوش و چشمم را دو وارث من گردان، و مرا بر آن كه به من ستم روا داشته پيروز فرما، و در رابطه با او انتقام و هدفم را نشانم ده، و چشمم را بدين سبب روشن گردان.
خدايا گرفتارى ام را برطرف كن، و زشتى ام را بپوشان، و خطايم را بيامرز و شيطانم را بران و دينم را ادا كن).

وعاقبت خداوند را به لطف وكرمش، به قولها وتعهداتش مى گيريم از دعاى ابو حمزه: (خدايا تو خود در قرآن فرمودى كه از كسی كه به ما ستم روا داشته گذشت كنيم، و ما بر خود ستم ورزيديم، پس از ما درگذر، كه حضرتت به گذشت از ما، شايسته تر از ماست، و هم فرمان دادى كه فقيرى را دست خالى از در خانه هايمان نرانيم، و من اكنون به گدايى از تو به درگاهت آمدم، پس مرا جز با روا شدن حاجتم باز نگردان و نيز به نيكى درباره بردگانمان امر فرمودى، و هم اينك ما بردگان توييم، پس ما را از آتش دوزخ برهان، اى پناهگاهم به وقت غم و اندوه، اى فريادرس به هنگام سختى، به تو پناه آوردم، و از تو فريادرسى خواستم، و جز به تو پناه نمی آورم و جز از تو درخواست گشايش نمی كنم، پس به فريادم رس و گشايشى در كارم قرار ده، اى كه اسير را آزاد می كنى، و از گناه فراوان می گذرى، از من عمل اندك را بپذير، و از گناه بسيارم درگذر، همانا تو مهربان و آمرزنده.
خدايا ايمانى از تو می خواهم كه دلم با آن همراه شود و باور صادقانه اى كه بدانم هرگز چيزى به من نمی رسد، مگر آنچه كه تو برايم ثبت كردی و مرا از زندگى به آنچه كه نصيبم فرمودى خشنود بدار، اى مهربان ترين مهربانان).
١٩ رمضان
١٤٣٨