تو دروغ مى گوئى (!)

س: فرزند من زياد دروغ مى گويد، چه كنم؟
ج: بچه ها غالباً خيال پردازى مى كنند، وبر اثر آن به كارهاى ناشايستى اقدام مى كنند، يكى از آنها دروغ گفتن است. زياد دروغ گفتن دليل بر تخيّل فراوان است.
دروغ گفتن يك پديده طبيعى وناشيانه است در دوران كودكى، او نخست خيال پردازى مى كند، وهنگامى كه گرفتار مى شود انكار مى كند.
نبايد اين واژه را بكار بگيريد: تو دروغ مى گوئى.
بهترين راه حل تلقين به كودك است كه شيطان تورا فريب داده است، تو نمى خواستى چنين كنى، وسپس بايد كار زشت اورا به فراموشى سپرد، هرگز نبايد بر زبان آورد وسرزنش كرد، سرزنش يكى از بزرگترين اشتباهات بزرگترها مى تواند باشد.
در روايت آمده است: هركس زياده از اندارزه سرزنش كند، عزيزان خود را از دست مى دهد، متن عبارت چنين است: من كثر عتابه قل اصدقاؤه.
رفيق در لغت روايات مهمتر از برادر است، چنانچه در روايات متعدد آمده است، از جمله شخصى از امام صادق عليه السلام در مورد برادر سؤال مى كند، حضرت مى فرمايند: برادرى خوب ونيكوست كه رفيق باشد.
در حالي كه سرزنش ( بعنوان ياد آورى) محدود خوب است ، وبه فرمايش أمير مؤمنان عليه السلام، سرزنش محبت را دوام بخشد ( “العتاب حياة المودّة”. ولى بايستى مطمئن شد سرزنش نتيجه بخش است.
 حضرت در عبارتى مى فرمايد: “واستعتب من رجوت عتابه”، يعنى كسى را سرزنش كن كه مطمئن باشى اينگونه سرزنش در أو نتيجه بخش است.
همانگونه كه در أمر بمعروف ونهى از منكر مطرح است، نحوه بيان وسرزنش مى تواند أثر مفيد يا زيانبار داشته باشد.
ولذا، بايد به كودك آموخت كه بازگشت از اشتباه، روش وآئين راد مردان است، كسانى كه فرهنگ معذرت خواهى را از قران وروايات ياد مى گيرند، همواره موفق مى شوند، زيرا كه انسانها معصوم از خطا نيستند، وأميد براى حل مشكل بهترين راه حل است، پس بايد راههاى نجات را درقالب أميد به كودك آموخت.
٤/٣/٢٠١٧