نماز وعدم تمركز

س: اگر كسى بداند تمركز فكرى درنماز ندارد، ايا واجب اس نماز بخواند، يا اينكه اول بايد تمركز فكرى داشت وانكهى نماز خواند؟

ج: اماز واجب است چه تمركز بشود وچه نشود، ودر روايت از معصوم وارد شده است كه (نماز هرگز ترك نميشود) تمركز امر بسيار مطاوبى است ولى عموما شيطان مانع از ان ميشود درنماز.

تمامى انها كه شك ميكنند درعبادات شك ميكنند، مثلا هيچكس شك نمى كند اين پول مال من است يا مال ديگرى، ويا اين همسر من است يا نه، ويا من امروز غذا خورده ام يانه…..

پس عموما شك درعبادات است، وتمركز ممكن است اصلا به وجود نيايد، ولذا انها كه بين تمركز وخواندن نماز ارتباط ميدهند، خواسته ويا ناخواسته ميخواهند اصل بركذارى نماز را مورد بررسى قراردهند، وغالبا ان تكليف الهى را مانع شوند.

س: مگر نماز گفتگو با پروردگار نيست، پس چگونه ميشود بى انكه تمركز حاصل شود با خداوند گفتگو كرد؟

ج: نماز دو جنبه دارد:

اولا: تكليف است، ولذا در هنگام غرق شدن نيز ترك نميشود.

ثانيا: رازونياز با خالق يكتا است.

پس اگر تمركز حاصل نشود باز هم تكليف ما اداى نماز است، وتمركز مزيد بر اجر وپاداش است،

بطور مثال: اگر ما براى مجلس جشنى دعوت شده لباشيم، نرويم چون كروات نزده ايم، يا اينكه برويم ورضايت ميزبان را بدست اوريم اگر چه لباس ما مرتب نباشد.

ولذا همه فقهاى شيعه گفته اند: نماز آدابى دارد، لباس مرتب وپال لازم دارد، ولى اگر نشد، ويا ممكن نبود، با حد اقل لباس نيز ميشود نماز بپاداشت.