نمايندگى مردم وجلسه غير علنى (!)
وزير بهداشت ايران در جلسه علنى مجلس شركت كردند، ولى قرار شد حرفهاى حساب شده را در جلسه غير علنى بيان فرمایند (!)
نمايندگان مردم چه چيزى را قرار است از مردم پنهان كنند؟
چرا ايشان در جلسه علنى شركت فرمودند اگر قرار است حرفها در جلسه غير علنى بيان شود؟
آيا ايشان (همه نمايندگان) مردم را ناپخته ميدانند كه نميشود همه حرفها را بشنوند؟
آنچه در مجالس وپارلمانهاى جهان متعارف است، مجالس غير علنى براى بيان موضوعاتى است كه از نظر أمنيتى نبايد در علن مطرح شود، أما آنچه با جان مردم سروكار دارد را نيز بايد از مردم پنهان كرد؟
بگذريم (!)
امروز وزیر بهداشت در جلسه علنى مجلس و خطاب به نمایندگان گفت: از ابتدای بهمن ۱۳۹۸ آمادگی ورود ویروس کرونا وجود داشته از جمله از اوایل بهمن خروج ماسک از کشور ممنوع شد.
آمادكى داشتن قابل ستايش است، أما برگزار كردن انتخابات درحاليكه جان مردم درخطر است اينقدر أهميت داشته است كه پنهان كارى شود؟
باز هم بگذريم (!)
آقای نمکی گفتند “ما مواردی را در شهر قم در قالب سرماخوردگی آنفولانزا داشتیم که گزارش شده بود و …
آیا هنوز كسى هست كه باور كند چند عدد بيمار سرماخوردگى وانفولانزا براى وزارت اينقدر مهم است كه همان لحظه بايد گزارش شود؟
از وزير محترم سپاسگزاريم كه از اول بهمن ميدانستند اين بيمارى وجود دارد، ولى اين حق را داريم گله كنيم كه چرا صبح روز 30 بهمن به مسؤولين محترم گزارش فرموديد؟
البته همه ميدانند: گزارشها آخر هر روز صورت ميگيرد، أما اين مورد اينقدر مهم بوده كه همان وقت، يعنى صبح أول وقت گزارش شود(!)
باز هم صد رحمت به مقام عاليرتبه كه صريحا در اولین اظهار نظر پس از انتخابات فرمودند: انتشار خبر ورود ویروس به قم با هدف دلسرد کردن مردم از حضور در انتخابات بود.
حال بفرمائيد: قرنطينه كردن شهرها أز مسايلى است كه بايد در جلسه غير علنى مورد بررسى قرار گيرد؟
يا اينكه مسائل مهمى ديگرى نيز وجود دارد كه بايد از مردم پنهان بماند؟
بار الها، ما قدرت تشكر از مقامات محترم را نداريم، تو خود آش مناسب در كاسه هاى ايشان بريز، ايشان همه اين مدت ودر همه موارد، با مردم راستگو بودند، وبا صداقت (!)
بار الها برما معلوم نما خون اين بيگناهان گردن كيست، وچه كسى مقصر است؟
اگرچه مقصر هم معلوم شود، ما توانائى محاكمه اورا نداريم، چونكه از مقربين است، واز قديم بزرگترها فرمودند: دست كوتاه وخرما برنخيل(!!)
أميد آن داريم روزى بيايد که مردم همه چيزهارا همان وقت، بدانند وتكليف خود را مشخص کنند، البته اين دعائيست كه حالا حالاها به اجابت نميرسد، تازمانى كه دولتمردان شعار ميدهند (مردم ما هوشيارند و…) ولى در واقع حتى أوليات مسائل را با آنها در ميان نميگذارند، ورسما به جلسه غير علنى دعوت ميكنند تا راست بگويند. البته اگر راست بگويند…
19 فروردين 1399
