كينه هارا كنار بگذاريم

يكى از عادتهاى زشتى كه ممكن است ما داشته باشيم، مسأله كينه است، كينه همان حالت درونى افراد است كه به دل ميگيرند، وآن را نگاه داشته تا روزى انتقام بگيرند.

كينه اولش دلخورى است ولى كم كم تبديل به يك عقده درونى ميشود، ودر نتيجه دل آدمى بهترين جا براى پرورش عقده ها وسفره گسترده براى شيطان خواهد شد.

بهترين راه معالجه آن گذشت وبزرگوارى است.

انسانها اگر گذشت نكنند، بتدريج به يك هيولائى مبدل ميشوند كه همواره در انتظار فرصت است تا انتقام بگيرد، آنوقت است كه خشك وتر را باهم ميسوزاند.

يك جرعه خشم فرو بردن از نظر امام باقر عليه السلام بهتر وبا ارزش تر است از داشتن هزاران شتر سرخ موى (يعنى اخرين مدل وبالاترين وسيله نقليه گران قيمت امروز).

كينه يك نوع خود بزرگ بينى به وجود مي آورد، يعنى آدمى تدريجاً خيال ميكند حق با اوست، لذا خودش را صاحب حق ميداند.

ولذا در روايات فراوان آمده است:

به بهشت وارد نميشود هركس باندازه يك ذره خود بزرگ بينى در دل داشته باشد.

بانگاهى ديگر:

آن مقدار نيرو كه درجهت كينه توزى مصرف ميكنيم، اگر همان مقدار نيرو درجهت گذشت وبزرگوارى مصرف كنيم نتيجه بهترى ميگيريم، ودرون خود را پاك گردانيده وسلامت جان را براى خودمان بارمغان خواهيم اورد.

اينكه به زبان بگوييم كينه ندارم ولى درعمل بدنبال تحقق بخشيدن به دلخوريهاى خود باشيم، نوعى خود گول زدن است.

بيائيم گذشت وبزرگوارى را تجربه كنيم