جهان عرب به كى وكجا مربوط است؟
درپى سخنان اقاى ظريف براى ايرانيان استوكهلم كه خبر گزارى دولتى ايران (ايرنا) آن را منتشر كرده است، سخن اقاى سعود الفيصل وزير خارجه وقت عربستان سعودى نظرم را جلب كرد كه گفته بود: جهان عرب به شما ربطى ندارد(!)
اين نوع گفتگو نشان دهنده تنش است وقلندر بازى، درحالى كه روش كار در سياست با روش قلندر بازى كاملاً متفاوت است.
سالها قبل، ايران وايرانى درجهان عزت داشت، مراسم استقبال دولت عربستان از شاه ايران نشان ميدهد كه ايران حرف اول را درمنطقه مي زده است، ولى پس از انقلاب ودگرگونيهائى كه درعالم سياست به وجود امد، جايگاه مُهره ها تغيير يافت، روابط سياسي وزد و بندهاى سياسى همه مسائل وا عوض كرد.
ايران كه يك كشور باقدرت منطقه بود ناگهان، وتنها با ناديده گرفتن وجود كشورهاى همجوار وعدم تماس واطمينان دادن به آنها، از دايرى محاسبات خارج شد.
از مجموع سخنان ايت الله منتظرى معلوم ميشود ايشان از همان اول انقلاب تذكر داده بودند، ولى قرار بر به تمسخر گرفتن منطقه بود، ولذا شد آنچه نمى بايست بشود.
اين سخن نابخردانه وزير خارجه عربستان نشان دهنده تنش شديد وگفتگو در شرائط قهر است. نه بيشتر.
اما جواب ايشان، كشورهاى عربى مجموعاً جزء لاينفك بازى قدرتها قرار گرفته اند، پس همانگونه كه امريكا وديگران در كشورهاى عرب (بنا حق) حق مداخله يافتند، اين حق را به ناحق به ديگرانى مانند ايران ميدهد تا دخالت كنند.
وآنگهى مگر شما هنگام مداخله در كشورهاى پاكستان وافغانستان واذربايجان وغيرهم، از كسى اجازه گرفتيد، تا ديگران از شما اجازه بگيرند؟
دولتها عموماً، ايران، سعودى، قطر، امارات وديگران، گاهاً بعنوان اسلام مداخله مى كنند، وگاهى بعنوان مليت ونژاد، وگاهاً به نام انسانيت وبشر دوستى، واحياناً بر اساس پيمانهاى سياسى.
مثلاً سعوديها درسوريه در پى سرنگونى رژيم ودر يمن حسب درخواست رئيس جمهور معزول، دخالت مى كنند، ايران نيز بر همين اساس براى خود حق مداخله قائل است.
از قديم فرموده اند بزرگان گيتى: گربه براى رضاى خدا موش نميگيرد، اقتضاى طبيعتش اينست(!).
امروزه كشورهاى جهان زنجير وار به يكديگر ارتباط دارند، و در هر گونه حركتى مى بايست (به حق ياناحق) شرائط منطقه وجهان در نظر گرفته شود.
ليكن، اگر بخواهيم اينده را بخوانيم خواهيم گفت: به زودى ايران به عنوان يك قدرت منطقه (البته نه ژاندارم !) به رسميت شناخته خواهد شد، زيرا كه بحمد الله، چشم دشمن كور، از اشتباهات گذشته عبرت گرفته و وارد بازى گفتگوهاى سياسى شده است، وبه خوبى ميداند كه شعارهائى كه در داخل ممكن است خريدار داشته باشد، درجهان سياست خريدار ندارد.
