آنچه لازم بود زودتر بشود؟
روزهاى نخست انقلاب دو نفر از دلسوختگان يك پيشنهاد را به مقامات مطرح كردند: به كشورهاى منطقه اطمينان بدهيد كه انقلاب ضد شما نيست.
اين پيام بالغتها وشيوه هاى متفاوت از سوى ايات عظام سيد محمد شيرازى وشيخ حسينعلى منتظرى به مسؤولين منتقل شد.
مدتى بعد معلوم شد قرار بر بى محل كردن همسايگان بود.
هركس مانع بود يا عقيده نداشت، سبب شد آتش مجازى وبه تدريج حقيقى در خرمن كشورهاى خاورميانه راه يابد واين همه دشمنى سياسى به وجود آيد.
با اين حال اكنون قابل ستايش است كه برخى مسؤولين درفكر افتاده اند (پيام تنش زدايانه) درقالب صلح تنگه هرمز، براى همسايگان بفرستند.
اگر چه هنوز كسانى در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی ایران هستند كه عقيده به فعليت آن ندارند، ولذا معتقد هستند كه (بهتر بود درباره این طرح کارهای کارشناسی صورت می گرفت و حداقل با برخی از کشورهای منطقه که تبادلات دیپلماتیک بهتری داریم مذاکراتی شکل می‌گرفت).
درست است كه درسياست گاهاً لازم است روش موش وگربه دنبال شود تا حقائق كمى بغرنج بنظر برسد، ولى بايد يك واقعيت را پذيرفت كه گربه براى رضاى خداوند موش نميگيرد.
پس همانگونه كه ما درفكر منافع ملى بايد باشيم، ديگران نيز اين انديشه را در سر مى پرورانند، وبهتر آنست كه كمى تاقسمتى شفاف باشيم وبراى ديگران ارزش قائل شويم.
البته فرمايش قران كريم را فراموش نميكنم كه فرمود: هر گروهى به آنچه عقيده دارند، شادمان هستند..
كل حزب بما لديهم فرحون.
٢٤ محرم ١٤٤١
